ΜΝΗΜΕΣ...

4 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ...
ΜΑΖΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ.ΣΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΜΕΡΟΣ.ΕΓΩ ΚΑΙ ΕΣΥ.
ΝΥΧΤΩΣΕ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΤΗΝ ΕΙΧΑΝ ΠΕΣΕΙ ΟΛΟΙ
ΓΙΑ ΥΠΝΟ,ΕΦΕΡΑ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΑΚΙ,ΕΚΕΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΑΚΙ
ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ,ΤΙΣ ΜΠΥΡΕΣ ΠΟΥ
ΕΙΧΑ ΚΡΥΜΜΕΝΕΣ ΣΤΟ ΨΥΓΕΙΟ.ΤΙΣ ΕΙΧΑ ΦΕΡΕΙ ΝΩΡΙΤΕΡΑ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑ ΑΜΑΝ
ΝΑ ΤΙΣ ΚΡΥΨΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΜΑ ΠΕΓΚΥ ΑΛΛΑ ΟΛΑ ΟΚ.
ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΞΕΤΕΛΕΣΘΗ!
ΚΑΘΙΣΑΜΕ ΕΚΕΙ,ΚΑΙ ΕΝΩ ΜΙΛΟΥΣΑΜΕ ΠΙΝΟΝΤΑΣ
ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΜΠΗΚΑΜΕ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΑΛΟΝΑΚΙ ΠΟΥ
ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΙΑ ΚΟΣΜΟ ΕΠΕΙΔΗ ΗΤΑΝ ΝΥΧΤΑ
ΚΑΙ ΣΙΓΟΤΡΑΓΟΥΔΩΝΤΑΣ ΑΡΧΙΣΑΜΕ ΝΑ ΧΟΡΕΥΟΥΜΕ...
ΓΕΛΟΥΣΑΜΕ ΚΑΙ ΠΟΛΥ.ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ!ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΠΩΣ ΗΜΟΥΝ ΟΜΟΡΦΗ
ΚΑΙ ΟΤΙ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕ ΝΑ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙΣ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ..
ΣΕ ΦΙΛΗΣΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΗΓΑΜΕ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ...
ΟΛΑ ΤΑ ΘΥΜΑΜΑΙ...ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΤΟΤΕ..
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

ΤΙ ΠΡΟΤΙΜΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ;

ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ!ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ...
ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΕΦΤΙΑΞΕ ΜΕ ΜΝΗΜΗ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΩΝ
ΧΑΡΟΥΜΕΝΩΝ ΣΤΙΓΜΩΝ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ
ΠΡΟΣΦΑΤΟΥ ΚΑΙ ΜΗ,ΠΟΛΛΑΚΙΣ.ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΞΕΝΟ
ΠΩΣ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Η'ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΑΠΟ ΤΟ
ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΦΥΛΑΞΕΙ ΣΤΟ ΠΙΣΩ ΜΕΡΟΣ
ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ,ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΟΛΑ
ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΝΙΩΘΑΜΕ ΖΩΝΤΑΝΕΥΟΥΝ ΚΑΙ
ΑΝΑΓΕΝΝΟΝΤΑΙ.ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΙΚΟ!
ΕΥΤΥΧΩΣ ΒΕΒΑΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΗΘΗ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΣΑ ΜΑΣ ΠΛΗΓΩΣΑΝ.
ΑΝ ΤΟ ΚΑΛΟΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΒΕΒΑΙΑ,
ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ...
ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ
ΛΟΓΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΧΝΟΥΣΑΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑ
ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΑΝ ΤΑ ΑΣΧΗΜΑ.ΜΑ ΤΙ ΛΕΩ;
ΚΑΤ'ΕΞΟΧΗΝ.ΝΑ ΠΩ
ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ...ΓΙΝΕΤΑΙ!
ΕΓΩ ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΑΥΤΑ;..
ΑΑΑΑ!ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΡΙΝ 4 ΧΡΟΝΙΑ,
ΜΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΕΛΕΓΑ,ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΑ
ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ Η ΜΝΗΜΗ ΑΥΤΗ.
ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΛΛΑΚΤΑ...

VII

Στόν Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στή θάλασσα

Μέ κρεβάτι μεγάλο καί πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μές στ’άπατα μιάν ηχώ
Νά κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ

Νά σέ βλέπω μισo να περνάς στό νερό
και μισo να σε κλαίω μές στόν Παράδειο.

ΜΕ ΠΑΡΕΣΥΡΕ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ

ΕΚΛΕΙΣΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΕΙΔΑ ΝΑ ΣΤΕΚΕΣΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ.ΤΟΤΕ ΣΕ ΠΗΡΑ ΑΓΚΑΛΙΑ.ΣΦΙΧΤΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΤΡΕΜΩ.ΠΑΝΤΑ ΕΤΡΕΜΑ ΟΤΑΝ ΣΕ ΕΠΑΙΡΝΑ ΑΓΚΑΛΙΑ.ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΑ ΜΟΥ ΓΙΝΟΤΑΝΕ ΒΑΡΙΑ...ΑΝΟΙΞΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΑΜΕΣΩΣ.ΠΗΡΑ ΜΙΑ ΒΑΘΙΑ ΑΝΑΣΑ ΙΣΑ ΙΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΓΕΛΑΣΩ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΝΑ ΜΗΝ ΤΡΕΞΕΙ.
ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΣ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΞΕΓΕΛΑΣΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ;

ΧΑΜΕΝΟΙ ΔΡΟΜΟΙ

ΟΛΑ ΣΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ